“…Bu sabah kuş sesleriyle uyandım. Ne güzel değil mi? Hayır, güzel değil! Açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma saplanan karga sesleriydi.Kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum.Bu, karganın da bir kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüşten mahrum oluşundan elbette.Yüzümü yıkarken, acaba diyordum; acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz? Hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor? Acaba ‘insan’ denince hatırlanıyor muyuz?”
Posta Kutusundaki Mızıka bazı cümlelerini çok sevdiğim bir kitap.Hayat hiçbir yerde kolay olmasa da yaşadığımız yere minik kıkırdamalar eklemek bizim elimizde. Şimdi önümüzde yoğun bir kış, keşfedilecek yeni yerler, tanışacak daha çok insan , öğrenilecek pek çok şey, düşlenecek yeni hayaller ve yazılacak yeni hikayeler var..İncecik yağan kar üzerine sevdiklerinizle güzel hikayeler bırakabileceğiniz bir hafta sonu dilerim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder