20 Temmuz 2015 Pazartesi

Yetenekli Bir İllüstratör : Pascal Campion

Bugün Pascal Campion’un çizimleri ile mest oldum.

  • Önce aşağıdaki  çizimine tesadüf ettim.Adeta ruhuma işledi. Yağmurlu, soğuk bir hava ama sıcacık bir yürüyüş; telaşsız.Hep arkaya bakmayı seven çocuk ise çocukluğun doğasına öylesine uygun ki.Kediciğin onda uyandırdığı neşe ise çizimden dışarı taşıyor adeta.
  • Dilerseniz şu playlist eşliğinde çizimler arasında kaybolun siz de.



  • Kurcaladıkça ise inanılmaz güzellikte çizimlerine ulaştım. İşlediği konular, çizimlerindeki ışık ve gölge, dekor ve hatta çizimlerine verdiği isimler gerçekten de hayran olunası.Çizimin sadece bir yetenek işi değil aynı zamanda bir zeka ve uzgörü işi olduğunu kanıtlar nitelikte.Merak edenler için tumblrda buradan blogspot da şuradan çizimlerini inceleyebilirsiniz.
  • Bir anne-baba için en mutlu anlardan biri sanırım çocuğunun mutluluğuna şahit olmak ve onu nefessiz izlemektir. O anı ne güzel resmetmiş.Güneşin altın ışıkları, herkesin yüzündeki gülümseme, aradaki temaslar yaşama sevincini dolaylı yollardan hissettiriyor izleyiciye.

  • Masallar güzeldir evet ,biraz da uyku yapar.Çocuklar için kalınan uykusuz gecelerin tüm yorgunluğunu işte o kucaktaki minik bedenleri silip götürür. Duvardaki ışıltılar ise çocuk odalarının vazgeçilmezi fosforlu duvar süsleri olsa gerek.



  • Yemek yedirmek - belki de sebzeleri sevdirmek - için şekilden şekle girmek ve her bir lokma için yaratıcılıkta sınır tanımamak temalı çizim olmalı. 



  • Bu bir okula yolculuk olsa gerek.Kim bilir neler konuşuyorlar babalı kızlı.Benim babam gibisi yok dönemi.Babamızın her şeyi bildiğini, herkesi yenebildiğini, her engeli aşabildiğini düşünür, buna yürekten inanırız. Övünç kaynağıdır elele tutuşmak.



  • Heyoo Batman ve Spiderman kardeşler sanki kızgın kumlardan serin sulara atlıyor. Bu bir pazar neşesi çizimi olmalı. Onlar daha çocuk ve doyasıya oynamak istiyor. 


  • Yaşama sevinci sandığımız gibi büyük anlarda değil, tam aksine büyük anlar uğruna göz ardı ettiğimiz minicik anlardadır. Kaybolan çocukluğumuzu bulalım.Gerek doğası, gerekse insan ilişkileriyle kirlenen günümüz dünyasını yeniden ve daha sağlıklı bir şekilde kurabilmemiz için gereken duyarlılığın, düş gücünün ve eleştiri yeteneğinin kaynağı, doyasıya yaşanmış bir çocuklukta gizli çünkü. 


  • Ayakların denizde, başın bulutlarda olduğu vakitler.

  • İşte bu epey içimi burktu.Çünkü esasında çocuklar oyuncaklarla değil baba ve anneleriyle oynamak istiyor.


Bir fotoğrafı, resmi veya çizimi incelerken görsel beni hikayesinin içine alabiliyorsa bana göre olmuştur.Sanırım en çok da bu sebeple Pascal Campion’un çizimlerini incelerken hem kendi çocukluğumdan, hem de annelik yolculuğumdan epey bir şeyler buldum. Çizimleri ağırlıklı olarak aile temalı.İçinde aşk, çocuk sevgisi, anne-baba sevgisi, hayvan sevgisi, yaşama sevinci, coşku, sade yaşam, küçük mutluluklar gibi o kadar çok özlediğimiz tema ve AN var ki en çok da bu yönü ile  seyrine doyum olmuyor.
*Illustrations by Pascal Campion 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder