“ 5 yaşındayken annem bana hayatın anahtarının mutluluk olduğunu söylerdi. Okula gittiğimde, bana büyüyünce ne olmak istediğimi sordular, ben de -mutlu- dedim. Bana soruyu anlamadığımı söylediler. Ve ben de onlara hayatı anlamadıklarını söyledim.” ~ John Lennon
Cumartesi geldi sayılır ve okulun ilk haftasını geride bıraktık bile. BırakTIK derken okullu olan ben değilim tabi : ) Artık her sabah saat altı buçukta uyanıp“annee bugün okula gitmesem olmaz mı” diye homurdanan, “bu teneffüsler de çok kısaymış yııaaa” diye oflayıp puflayan, ben beslenme çantasını hazırlarken“kantinden yemek daha yararlı” diye beni ikna edip para koparmaya çalışan ve kızların örgülü saçlarını çekiştiren tipik bir ilkokullu oğlum var. Şimdiden bu senenin çok farklı geçeceğini hissediyorum.
Eğitim sistemimizin en temel sorunu öğrencileri keşfetmeye yöneltmekte yetersiz olması ve kendi elleriyle ezberciliğe itmesidir . Çünkü çocukları keşfetmeye yönlendirmek gerçekten de kolay değil. Basmakalıp bilgileri yüklemek ve sonra da onları gerisin geri istemek elbette ki çok daha kolay. Eh sonuç da kaçınılmaz olarak tek tipleşmiş bir nesil oluyor haliyle. Oysa öğretmenler de monotonlaşmış eğitim sisteminden kurtulmalı ve öğrencileri ile birlikte keşfe çıkmalı. Bu yönde ufacık bir adım bile öğrencinin bakış açısını değiştirecek, hayal gücünü harekete geçirecektir.
- Bugün izlediğim aşağıdaki video çok ilgimi çekti. ABD'de Yale Üniversitesinde çalışan iki psikoloji profesörünün yaptığı çalışmalarda ahlaki değerler hakkında ilginç sonuçlar ortaya çıkmış… İnsan çocuklardan sayısız güzel şey öğrenebilir; en başta da merhameti.. İzlemenizi tavsiye ederim.
Tüm yavrucukların ilkokul yıllarının unutulmayacak güzellikte anılarla dolu olarak geçmesini dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder