“Azıcık
tabiata benzesek çoktan insan olmuştuk.”
diyor ya Birhan Keskin katılmamak ne mümkün..Ayların birbirini takip etmesi gibi yarışıp, itişmeden doğanın bir parçası olabilseydi insanoğlu..
Bu şarkı ile gözümün önünde yeryüzünün en pastel
tonları canlanıyor…Yağmur damlaları ve yapraklar adeta şarkının ritmine ayak
uyduruyor..
Yağmuru huzura çeviren kitaplar, melodiler eşliğinde hoş geldi ekim.
“In the morning when I wake
And the sun is coming through,
Oh, you fill my lungs with sweetness,
And you fill my head with you.
Shall I write it in a letter?
Shall I try to get it down?
Oh, you fill my head with pieces
Of a song I can’t get out.
Can I be close to you?”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder