BARTONELLA-1

 NOT: Lyme ve coenfeksiyonları ile ilgili blogum için  https://lymenotes.blogspot.com.tr/

Bazen hastalanırız. Geceler sabaha kadar uyuyamayız. Ve modern tıp bize yardımcı olamaz. Dr lar bizi anlamaz. Ekmek peynir gibi yazılan ilaçlarla durum daha da kötüleşir. Sinirleniriz. İhanete uğramış hissine kapılırız. Sonra kendimizin bir şeyler yapması gerektiğini kabulleniriz. Yeni çıkar yollar ararken 2000 yıldır gözümüzün önünde duran şifalı bitkilerin farkına varırız.

Ancak umut tacirleri ve şarlatanlar nedeni ile bitkiler konusunda güvenilir bir kaynak ya da işinin ehlini bulmak da öyle zordur ki bu da yeni bir kaos yaratır bizim için. Araştırmalarım sonucunda bulduğum en müthiş bitki bilimci, bitki sevici , şifalı bitkiler uzmanı, yazar, öğretmen, bilge, seyyah Stephan Harrod Buhner oldu. Zat-ı muhterem ile ilk tanışmam Yeryüzü İle Konuşma Sanatı adlı kitabı oldu. Beni o kadar etkilemişti ki 2 defa okuduğum ender kitaplardandır. Hep elimin altındadır. Ardından Bitkisel Antibiyotikler (Herbal Antibiotics) isimli  kitabını okumuştum. Şimdilerde ise “Healing Lyme Coinfections Complementary and Holistic Treatments For Bartonella And Mycoplasma”  adlı kitabını okumaktayım. Kesinlikle çok değerli bir kaynak ve Türkçe çevirisi olmaması büyük kayıp. O nedenle Bartonella ve Bartonellosis ile ilgili olarak kitaptan aldığım notları olabildiğince detaylı olarak burada yazacağım.

Okumaya niyetliyseniz çayınızı kahvenizi alın. Bu yazının uzunluğu için şimdiden özür dilerim değerli okuyucu. İkiye bölmeye çalıştım. Ama oturmuşken yazabildiğim kadar yazacağım. Konu herkes için önemli olmasına rağmen özellikle yörüngesinde  “sağlık” olanların, kene öyküsü bulunanların ve kedi besleyenlerin ilgisini cezbedeceğini düşünüyorum.

Ayrıca lyme hakkında daha detaylı bilgi almak istiyorsanız daha önceki şu gönderimi okumanızı öneririm.

Hazırsanız başlıyoruz:

BARTONELLA

BARTONELLAYA İLK BAKIŞ

Enfekte kişinin bağışıklık durumuna bağlı olarak, bu bakteri geniş spektrumlu klinik bulgulara neden olabilir.

Bartonelloz, zor ve çoğunlukla çok zayıflatıcı bir hastalıktır. Merkezi sinir sistemi üzerindeki etkileri çoğunlukla co-enfeksiyonu olduğu Lyme hastalığından daha şiddetlidir.

Bartonella enfeksiyonları çok uzun süredir vardır. Hastalıkların kendileri literatürde en azından bin yıldır tarif edilmiştir. Ancak hastalığa sebebiyet veren bakterilerin tanımlanması oldukça yenidir.  Sadece son 20 yılda bilimsel araştırmacılar laboratuvarda bakterileri görebildi.

Bartonella henselae, bakterisi, ilk kez 1992 yılında tanımlanmıştır. O zamanlarda kimse neden olduğu hastalıkları bilmiyordu. Ancak 1997'de, ilk kez 1950'de Fransa'da adlandırıldığı gibi kedi tırmığı hastalığının başlıca nedeni olduğu bulundu.

Bartonella organizmaları titiz bakteriler olarak adlandırılırlar; başka bir deyişle nerede yaşayacakları ve ne yiyebilecekleri konusunda çok özenirler.

Bartonella, alyuvara tutunması veya sızması yoluyla vücudun her organ sistemine girip zarar verebilir ve organ başına birden fazla hastalığa neden olabilir. Ayrıca kan damarlarına yapışabilirler ve damar problemlerine, deri döküntülerine ve cildinizin yüzeyindeki eserlere neden olabilirler.

BARTONELLA HENSELAE NASIL BULAŞIR?

Bartonella henselae kedi tırmalamasından, ısırığından veya onların pirelerinden bulaşabilir. Çoğu hekime, muhtemelen bir Bartonella enfeksiyonu yaşadığınızdan şüphelendiğinizi söylerseniz, o da kedilere maruz kalıp kalmadığınızı sorgulayacaklardır. Fakat hastalığın sadece kedilerden bulaştığı yönündeki inanç gerçek dünya için oldukça hatalıdır. Aslında Bartonella organizmaları, kene,  bit, sivrisinek, ısıran sinek, uyuz ve çeşitli eklem bacaklı vektörlerle kolaylıkla bulaşabilirler.

Kedi pireleri, B.henselae’yı bağırsaklarında barındırmakta ve dışkıları ile salgılayarak kediler arasında enfeksiyonu taşımaktadırlar. Pire dışkısı ile kontamine tırnakların, tırmalama sırasında veya kedilerin kendilerini yalamaları sırasında pire dışkılarının diş aralarına yerleşerek ısırma sırasında enfeksiyonu insanlara taşıma ihtimalini yükseltmektedir. Nadir de olsa köpeklerden insanlara geçiş de tanımlanmıştır.

Bu bakterinin taktiklerinden birisi de, insanlar da dahil olmak üzere enfekte ettiği her organizmanın tükürük bezlerini istila etmektir. Bu nedenle son araştırmalar, köpekler de dahil olmak üzere çeşitli hayvan ve böceklerden ısırıklarla bulaşabildiğini bulmuştur.

BARTONELLA NEDİR?

Bartonella bir Gram-negatif bakteridir. Proteobakteriler adı verilen önemli bir bakteri filumuna aittir.

Proteobakteriler Alfa-, Beta-, Gama-, Delta-, Epsilon- ve Zeta proteobakteriler (esas olarak: A, B, C, D, E ve F) olmak üzere altı gruba ayrılmıştır.

İlginçtir ki, Alfaproteobakteriler ayrıca Ehlichia spp., Anaplasma spp., Rocky Mountain spotted fever ve Lyme'ın co-enfeksiyonu olan diğer riketsiyaları içerir.

Gammaproteobakteriler, çoğu antibiyotiğe dirençli birçok insan patojeni içerir: Klebsiella spp.,E. coli, Vibrio cholerae, Pseudomonas spp., Salmonella spp. (Salmonella enterica, tifo ateşinin nedeni dahil) ve Shigella spp. Ayrıca veba için sorumlu olan organizma Yersinia spp. , Pire tarafından bulaşan başka bir bakteri de içerir.

Betaproteobakteriler belsoğukluğuna sebep olan bakterileri içerir.

Epsilonproteobakteriler hem Helicobacter hem de Campylobacter organizmalarını içerir.

Hem direniş hem de virulans (tehlike) faktörlerinin bu ailenin tüm üyeleri arasında paylaşıldığına dair güçlü kanıtlar vardır. Başka bir deyişle, çeşitli bakteriler birbirlerine antibiyotiklere nasıl direnileceğini ve insanlara nasıl daha kolay bulaştırılacağını öğretmekte, böylece onları daha hasta yapmaktadırlar. Bunu genellikle içlerinde direnç ve virulens bilgisi olan DNA parçalarını paylaşarak yaparlar.

Bartonella organizmaları genellikle bu filumdaki birçok bakteri ile birlikte bulaşırlar ve birçok durumda bu tür enfeksiyon, hastalık süreci sırasında kayda değer bir sinerji gösterir. Başka bir deyişle, bakteriler, bağışıklık tepkisinin etkinliğini azaltmak ve böylece uzun vadeli enfeksiyonu sağlamak için birlikte çalışırlar.

Bartonella, Gram negatif oldukları için staph gibi Gram pozitif bakterilere kıyasla tedavi edilmesi daha zordur. Gram-pozitif ve Gram-negatif şeklindeki adlandırmalar öncelikle söz konusu bakterilere atıfta bulunmanın bir yolu olan bir Gram adı verilen bir boya alır. Hücresel yapılarındaki farklılıklar çok daha önemlidir.  Bakteriler, bize ve derimize benzer şekilde vücudunu çevreleyen hücre duvarı olarak bilinen bir dış zara sahiptir.  Onların iç kısmına sitoplazma denir, daha sonra sitoplazmayı örten sitoplazmik membran vardır, sonra ise hücre duvarı gelir. Hücre duvarı esas olarak peptidoglikan adı verilen bir polimerden oluşur. Bakteriler Gram negatifse, dış zar olarak adlandırılan ikinci bir duvara sahip olacaklardır.  Gram-negatif bakterilerdeki iki membran arasında bir bölme, periplazmik boşluk bulunur. Gram pozitif bakteriler, bu ikinci membrandan ve aralarındaki boşluktan yoksun oldukları için onları dış olaylardan korumak için daha kalın hücre duvarlarına sahiptirler. Gram pozitif bakterilerin sadece daha kalın olmasına rağmen tek bir hücre duvarı olduğundan genel olarak tedavisi daha kolaydır. Gram-negatif bakterilerde bir yerine iki hücre duvarının içine girilmesi gerekir. Aslında, bakterilerin kendilerine düşman olan antibakteriyelleri belirleme ve deaktive etme şansları vardır. Bir antibiyotik dış zarından geçer ve periplazmik boşluğa girse bile, bakterileri öldürmek için yine de ikinci duvar boyunca gitmek zorunda kalır.

Çoğu Bartonella türü (birkaç istisna vardır), titiz, aerobik, yavaş büyüyen, çok biçimli, hareketsiz, spor oluşturmayan, hemotropik(kanla beslenen), fakültatif intraselüler kokobasil bakterilerdir. Bu,  ne yiyeceklerini  seçtikleri, örneğin oksijen gibi, çoğalmak için 24 saat gerektiği, boyut ve şekillerinde çeşitlilik gösterecekleri, flagella taşımadıkları  ve bu nedenle kendilerini yönlendirmedikleri anlamına gelir (bir çift vardır) , Spor yapmazlar, kan seviyorlar, genellikle diğer hücrelerin içinde bulunurlar ancak zorunlu değillerdir (fakültatif). Ayrıca hem  yuvarlak (cocco) hem de uzunlamasına (basil) formda olabilirler. Bunlar çok küçük, 2 ila 3 mikron uzunluğunda ve 0,2 ila 0,5 mikrometre genişliğindedir.

HASTALIĞIN BELİRTİLERİ

İnsan enfeksiyonuna neden olduğu tespit edilen 19 bartonella türü vardır ve sayıları her geçen yıl artmaktadır. Bunlardan üçü Güney Amerika ile, bir tanesi Tayland ile sınırlıdır. Belirti resmi geniştir. Maurin ve Raoult (1996, 278), "Bartonella enfeksiyonlarının neden olduğu klinik bulguların spektrumu şaşırtıcı" diye yorumluyor.

B. henselae, hastalığa neden olan Bartonellaların en yaygın bilinenidir. Kedi tırmığı (cat scratch) hastalığının kaynağıdır. En yaygın görülen birincil belirti, genellikle lenfadenopati, lenf nodüllerinin enflamasyonudur.

Lenf şişmesi birkaç santimetre büyüklüğünde olabilir ve birkaç ay kalabilir.  Olguların yüzde 48'inde nodül iltihaplanabilir. Bununla birlikte, lenfadenopati her vakada mevcut değildir ve mevcut olmaması bu hastalığın olmadığı anlamına gelmez.

Diğer yaygın belirtiler bilinmeyen kaynaklı ateş, hepatosplenik apseler, bakteriyemi, nöroretiniti, fotofobi, şiddetli yorgunluk, kas ağrısı, reaktif artrit, Kikuchi hastalığı, kemik iliği iltihabı, basiller anjiyomatoz, peliosis hepatis, eritema nodozum, cilt lezyonları, endokardit, ensefalopati ateş vardır , baş ağrısı, ataksi, hafıza kaybı, parestezi, aseptik menenjit, meningoradiculoneuritis, pannikülit, demans, ani öfke, anksiyete, ağır depresyon, beyin sis, zor düşünme ve artikülasyon ve şizofreni benzeri ruhsal işlevi de dahil olmak üzere akut psikiyatrik semptomlar. Kemik ağrısı şiddetli olabilir ve ayağın tabanında yaygındır.

Araştırmalar, bartonella organizmalarının solunum ve ağız mukozası, deri, lenf düğümleri, gözler, karaciğer, dalak, böbrekler, Merkezi Sinir Sistemi (MSS) ve Gastrointestinal sistem gibi vücudun belirli bölgelerinde kümelenme eğiliminde olduğunu gösteriyor. Çoğu durumda, bu sistemlerde semptomların bulunduğu durumlarda, hastalar ya yanlışlıkla teşhis edilir veya bartonella için teşhis edilmez. Çok azı bu organizma için test edilmiştir.

Lenfadenopati "lenf bezlerinin hastalığı" anlamına gelen bir kelime. Bu durum çoğunlukla hassasiyet, eritem ve sıcaklık içeren ciddi genişleme anlamına gelir. Yutkunma hafifçe bozulmuş veya ağrılı olabilir. Olguların yüzde 48'ine kadarında nodül iltihaplanabilir, diğer bir deyişle, irin oluşturup boşaltıyor olabilir. Enfeksiyon, iltihaplı düğümden yayılarak o lenf hattındaki birçok düğümün iltihaplanmasına yol açabilir. Lökositoz yaygındır.

Ateş, vakaların yüzde 60'ında mevcuttur. Genellikle lenf genişlemesi ile aynı vücut tarafında granülomatöz konjonktivit (genellikle Parinaud'un oculoglandular sendromu olarak teşhis edilir) eşlik edebilir. Konjonktivit (örn., Pembe göz), konjonktivanın veya gözün dış tabakasının ve çoğu durumda göz kapağının iç yüzeyinin iltihabıdır.

Göze ait sıkıntılar: Son on yılda ortaya çıkan daha yeni araştırmalar, bartonella enfeksiyonlarına sıklıkla geniş bir yelpazede göz tutulumuyla eşlik ettiğini bulmuştur. En yaygın görülen semptomlar, yabancı cisim hissi, kızarıklık, seröz akıntı, artmış göz yaşı üretimi, bulanık görme, fotofobi, granülomatöz konjunktivit, nöroretinitis, alt retinal lezyonlar, retinitis, ara mukoza iltihabı, anjiomatöz lezyonlar, retina seröz dekolmanı, koroidit, Retinal vaskülit, orbital apse, vitrit, vitreus ve diffüz retinal kanamalar, ani görme kaybı ve optik nevrit. Neuroretinitis, multifokal ve fokal retinitis, dal retinal arter ve ven tıkanmaları ve anjiomatöz lezyonlar konjunktivitten sonra en sık görülen lezyonlardır. Konjonktival epitelin ülserasyonu yaygındır. Nöroretinit ile başvuran insanların üçte ikisi bartonella enfeksiyonu için pozitif bulundu.

Chappell ve ark. (2011, 112), "Neuroretinitis, 120 yıldan uzun süredir ayırıcı klinik tanı olarak kabul edilmesine rağmen, sendromun Bartonella enfeksiyonuyla kesin olarak ilişkili olduğu 1990'lı yıllara kadar belli değildi". Neuroretinitis bir veya her iki gözde görülebilir ve öncelikle  bulanık görme ile karakterizedir. Ancak ışık algısı kaybı, optik disk ödemi,ciddi retinal ayrılma ve macular stara  yol açabilir. Görme kaybı genellikle ağrısız ve ani ve tek taraflıdır. Derinlemesine çalışmalar düzenli olarak gözün retina veya koroidinde 50 ila 3.000 mikromillimetre boyutunda küçük, beyazımsı lezyonların varlığını bulmuştur. Görme normale dönmesi aylar sürebilir ve hatta kalıcı sorunlar olabilir: anormal renk görüşü, normal dışı kontrast duyarlılığı, göz renginde değişiklikler ve görme keskinliği azalır.

Bartonella sınırsız kan damarı büyümesini uyarabilir ve bu gözle göründüğünde sonuç maküler dejenerasyonun belirli formlarına benzerdir. Bartonella enfeksiyonu benzer belirtilere sahip olan Vogt-Koyanagi-Harada sendromunu taklit edebilir.

Kulak Tutulumu: Seröz otitis media, dönme, baş dönmesi, labirentit, akut ya da değil. İşitsel halüsinasyonlar

Nörolojik Sorunlar: En yaygın olan iki sorun, ensefalopati ve zihinsel durum değişiklikleri, başka bir deyişle, değişen şiddetlerde başağrısı ve zihinsel netlik problemleridir. En yaygın görülen nörolojik sorunlar, menenjitten baş ağrısı, beyin sisi, depresyon ve problem çözme ve hatırlama zorluğu gibi birçok Lyme semptomuna benzer. Bununla birlikte, sıklıkla duygusal kontrol eksikliği ve bartonella enfeksiyonu sırasında nörolojik tutulumu yaşayanların yüzde 40'ına kadar açıklanamayan öfke atakları meydana gelmektedir. Multiple sclerosis (veya benzeri durumlar), şizofreni, bipolar bozukluk veya grip gibi yanlış teşhisler yaygındır.

Kaynağı Bilinmeyen Ateş (FUO-Fever Of Unknown Origin): Bartonella enfeksiyonu ile ortaya çıkan ve devam eden kronik bir düşük dereceli ateş olması biraz yaygındır.Genellikle süresi dört haftadan uzun olup belirgin bir hastalığın tanısal  belirtisi eşlik etmez ve normal olarak 100 ila 102 Fahrenheit aralığında seyreder.Ateşlere genellikle baş ağrısı, halsizlik, huzursuzluk, kilo kaybı ve bazen anoreksiya eşlik eder.Son yıllardaki araştırmalar, BARTONELLA'nın FUO'nun önde gelen üçüncü nedeni olduğunu göstermektedir. Olguların yaklaşık üçte birinde hepatosplenik tutulum mevcuttur.

Hepatosplenik Komplikasyonlar: Florin, Zaoutis ve Zaoutis (2008, e1420),  "Karaciğer ve / veya dalağı ilgilendiren Bartonella enfeksiyonu, daha önce bildirilenlerden daha sık meydana gelir" diye yorumluyor. Hem karaciğer hem de dalak, sıklıkla bartonella enfeksiyonu (hepatosplenomegali) sırasında büyür. Anjioproliferatif lezyonlar ve apseler genellikle her iki organda görülür. İntraabdominal lenfadenopati olabilir. Granülomatöz hepatit ve nekrotizan splenitler de görülebilir. Epiteloid hemangioendotelyoma, nadiren. Bazen safra kesesi katılabilir. Enfekte olanlardan yüzde 60'tan fazlası karın ağrısı şikayeti vardır. Düşük dereceli ateş sık görülür. Diğer belirtiler arasında kilo kaybı, titreme, baş ağrısı, miyaljiler bulunur. Dalağın spontan rüptürü(yırtılma) bazen oluşabilir. Karaciğer enzimleri normal olma eğilimindedir, beyaz kan hücreleri sadece biraz yükselir. Muayene üzerine hem karaciğer hem de dalak, dahil edilen çok sayıdaki granüloma bağlı olarak bir "İsviçre peynir" görünümü sunabilir.

Bacillary Angiomatosis (Bakteri Anjiomatozisi): Kaposi sarkomuna benzeyen proliferatif vasküler lezyonlardır. Kırmızı veya kahverengi papüller, anjiyomatöz nodüller, derinde subkütan kitlelerin pedunkülleşmiş lezyonları da görülebilir. Not: Bu, immün sistemi baskılanmış kişilerde, genellikle AIDS'li olanlarda veya immünosupresif olanlarda görülür. İlaçlar, ancak immün yeteneğinde daha sık görülür. Çeşitli organlar etkilenebilir, ancak cilt en yaygın olanıdır. Deri lezyonları, yüzeyel, dermal veya subkütan olabilir, bazen delinirse bolca kanar. Yüzey lezyonları kırmızı, mor renk veya renksiz olabilir. Oral, anal ve GI mukozası dahildir.

BULAŞICILIK

Aynı zamanda,  enfeksiyonun anneden babaya geçtiğine dair güçlü kanıtlar var, bu da yatay geçiş olasılığını artırıyor. Bartonella tükrük bezlerini düzenli olarak enfekte ettiğinden, bu rota boyunca aktarılması mümkündür.

TEŞHİS

Doktorlarına en sık rastlanan bartonella semptomlarından yakınan insanlar genellikle bir dizi rutin teste tabi tutulur, ancak bunlar nadiren bartonella için bir test içerir. Çoğu hastane ve hekim tarafından kullanılan rutin testler neredeyse her zaman negatiftir;  kişide yanlış bir şey göstermezler . Beyaz kan sayımı sıklıkla normaldir ya da hafif yüksektir, trombosit sayıları normal veya hafif yükselmiş olabilir veya azalabilir, karaciğer enzimleri ve eritrosit sedimentasyon oranları , beyin omurilik sıvısı muayeneleri normaldir. Bu noktada çoğu hekim gerçekten neyin yanlış olduğunu bilmiyor ve semptomlara fayda sağlayamayacak bir dizi farmasötik vermeye başlıyor. Eğer herhangi bir nedenden ötürü, bartonella testi yaparsa, yani teşhisde başarı garantisi de yoktur. Şu anda piyasada bulunan bartonella için yapılan çoğu testler pek etkili değildir.

Bartonella bakterisi taşıyan bir kişiden alınan sıvılardan kültürde bartonella organizmaları üretmek, iki ila altı hafta süren uzun bir süreçtir. Ayrıca vücut sıvılarının az sayıda bakteri içermesi nedeniyle nadiren başarılıdır; izole etmek ise son derece zordur. Şişmiş lenf nodüllerinden alınan kültürlerde ya da direkt kedi tırmığı vakaları  bile nadiren organizmalar üretir çünkü şişliklerin çoğu organizmaya bağlı bağışıklık tepkilerinden kaynaklanmaktadır.

Diğer bir yöntemin başarısı daha iyidir. Bartonella'ya karşı oluşturulan antikorların IFA ile testi . Yine de, yüzde 84-95 oranında etkili ve zaman zaman yanlış negatif üretiyor. Ek bir sorun ise, Epstein-Barr virüsü, sitomegalovirüs, Coxiella burnetii, Toxoplasma gondii, Chlamydia spp. Ve Streptococcus pyogene gibi diğer bakteriler ile çapraz reaksiyon vererek hatalı pozitif sonuç oluşturmasıdır.

Bartonella türleri arasında geniş bir çeşitlilik vardır ve bu nedenle geniş bir antijen varyasyonu aralığına sahiptir. Bu, bu tür testler için sorunlar yaratır. IFA tüm suşların ve türlerin antikorlarına cevap vermez ve önceki veya mevcut enfeksiyon arasında ayrım yapmaz. Genellikle, 1: 64'ü aşan bir antikor titresi, son bartonella enfeksiyonu için pozitif olarak kabul edilir. Hem IgG hem de IgM test edilirse, testin doğruluğu iyileştirilebilir. Bununla birlikte, genel olarak ELISA testi çok etkili değildir. IgG ve IgM seviyeleri son derece değişken; Bartonella enfeksiyonu sırasında güvenilir bir model bulunmamaktadır. PCR (polimeraz zincir reaksiyonu), özellikle IFA ile kombine edildiğinde, daha iyi bir yaklaşım olma eğilimindedir.

PCR kullanarak bartonella DNA'sının kan, doku veya serebral omurilik sıvısında moleküler olarak tespit edilmesi, IFA'ya kıyasla daha geniş bir organizma yelpazesi için daha etkilidir ancak duyarlılığı daha düşük, sadece yüzde 43-76'dır. En büyük dezavantajı ve bu oldukça önemlidir, en yaygın PCR testleri, vücutta belli bir düzeyin üstünde bulunması durumunda sadece bartonella bakterilerini tespit edebiliyor olmasıdır. Çünkü bartonella enfeksiyonun belirli evreleri dışında vücutta düşük seviyelerde kalmaya eğilimlidir. PCR testi genellikle aktif enfeksiyon sırasında bile negatif sonuç verir. Aşağıdaki türleri tanımlamak için yaygın PCR testleri geliştirildi (eğer yeterli sayıdaysa): Henselae, bacilliformis, claridgeiae, elizabethae, quintana ve vinsonii subsp. berkhoffii. Fakat şimdi insanlara bulaştığı bilinen diğer 11 türün hiçbirini teşhis edemiyorlar.

Yeni bir PCR testi Galaxy Diagnostics tarafından kısa süre önce tanıtıldı (2011)  Özellikle bağışıklığı yeterli bireyler için (yani, HIV ile enfekte olmayan, bağışıklığı baskılayan ilaç kullanmayan kullanıcılar) pek çok testten daha hassas bir formdur. Bakterilerin PCR ile saptanabilir seviyelere büyümesini teşvik etmek için tasarlanmıştır. Test, 26 bartonella türü için yüzde 98 etkili olduğu iddia ediliyor.

Mevcut sonuçlardan Galaxy PCR ve IFA kullanan bir kombinasyon testinin güvenilir bir tanıya en etkili yaklaşım olduğu görülmektedir. Fakat Lyme'de olduğu gibi, kişinin sunduğu semptom resmi, meydana gelen herhangi bir testle birlikte dikkatli bir şekilde analiz edilmelidir. Yalancı negatifler bartonella için oldukça yaygındır.

BUHNER kendi deneyimlerine göre Bartonella enfeksiyonunu için belirleyici semptomlar arasında şunları gösteriyor:  anemi, açıklanamayan orijinli nükseden ateş, tekrarlayan baş ağrısı (migrene kadar ve migren seviyeleri dahil), fotofobi, açıklanamayan öksürük, kemik ağrısı (özellikle ayaklarda), nörolojik problemler (özelikle güçlü öfke), parestezi, hafıza kaybı, ataksi, paraparezi ve her türlü kalp problemi. Kemik ağrısı, açıklanamayan öksürük, fotofobi, yorgunluk ve hafıza zayıflığı varlığı neredeyse her zaman bartonella enfeksiyonuna işaret eder.

BARTONELLA VÜCUTTA NE YAPAR?

Araştırmacı R.J.Birtles makalesinde (2005) Bartonella bakterileri "alışılmadık derecede karmaşık bir doğal döngüye" sahipler demiştir. Onlar, aslında Lyme spiroketlerine benzer, aslen parazitik organizmalardır. Yaşamak için ihtiyaç duydukları besin maddelerini edindikleri bir ev sahibi (her zaman memeliler) içinde ve üzerinde yaşarlar. Lyme spiroketleri, ihtiyaç duydukları besin maddelerini almak için kollajen dokularını parçarlarken Bartonella organizmaları kan hücrelerinden besin maddelerini aşırır.

Bartonella'nın (veya herhangi bir organizmanın) vücuda bulaştığında ne yaptığını anlarsanız, onu tedavi etmek için etkili bir protokol tasarlamak daha kolaydır.

Bazı geçiş yolları iyi anlaşılmış olsa da, bartonella aktarılma dinamikleri kapsamlı olarak incelenmemiştir. Bu rotalarda,bir pire ya da kene gibi bir böcek enfekte olmuş bir konakçıdan kan yemeğini yerken, Bartonella pireyi-keneyi  enfekte eder. Bartonella organizmaları pirenin-kenenin GI bölgesine (bağırsak) enfekte olur ve daha sonra böceklerin tükürük bezi ve dışkılarına yayılır. Bakteriler daha sonra  memeli konakçıya ya pire, kene gibi böcekler onlardan bir kan emdiğinde ya da hayvan dışkı yediğinde ya da dışkılar cilt yüzeyindeki bir kesik boyunca içeri girdiğinde, bulaşır. Bir defa memeli konakçıya bulaştığında,  diğer enfeksiyon stratejileri devreye girer; hepsi açık olarak anlaşılamaz.

Bartonella organizmaları, konakçı organizmanın bağışıklık fonksiyonu düşük olmadığı sürece, genellikle böcekler gibi vektörlerde veya memeli konakçılarda sayıca fazla bulunmazlar -  kan emme sırasında yeni bir memeliye geçen bakteri sayısı küçüktür; semptomlar, organizmalar önemli ölçüde arttıkça ortaya çıkmaya başlar.

Bakteriler kan dolaşımına girer girmez hemen dört bölgede kolonileşirler: kırmızı kan hücreleri, dalak, karaciğer ve kemik iliği. Hem karaciğer hem de dalak, değişen  oranlarda iltihaplanmaya başlayacaktır.

Bartonella bakterileri (yaklaşık olarak) her 24 saatte iki katına çıkar, bu nedenle semptomların görünmesi için sistemde yeterli bakteri olması için 12 ila 62 gün arasında bir süre gerekir. Genellikle, belirtiler grip benzeri: Yorgunluk, ateş, halsizlik ve her yerde genel bir zayıflık hissi. Akut semptomlar birkaç hafta sürer, daha sonra organizma yeni ev sahibi ile bir denge kurar gibi gözükür; Bakteri sayısı bir hayli düşer ve belirtiler durur. Bu noktada, kişi ya organizma ile dengede yaşayan asemptomatik bir taşıyıcı halini alır ya da vücut organizmayı tamamen ortadan kaldırır. Bununla birlikte, birçok kişi asemptomatik taşıyıcı haline gelir.

Hepimizin içinde, bizimle nispeten barış içinde yaşayan birtakım hastalık organizmaları vardır. Aslında bakteri ortaklarımız olmadan canlı kalamazdık. Bağışıklık sistemi, hayat şartları nedeniyle stres altındaki kişilerde (veya kendine yeterince bakamayan kişilerde), ya da AIDS'li kişilerde veya immünosüpresif ilaçlar kullananlarda olduğu gibi bozulduğunda, Bartonella problemleri, başlar.  Bağışıklık sistemi ne kadar çok bozulursa semptomlar o kadar kötü olur. Hafif bağışıklık baskılamasına sahip insanlar, ara ara gelip giden, kronik tekrarlayan bir ateş türüne maruz kalırlar. Yine belirtiler hafif ila orta derecede grip benzeridir. Bağışıklık baskılama arttıkça semptomlar  artar. AIDS hastalarında belirtiler en şiddetlidir.

İlk enfeksiyon, akut faz geçtiğinde vücuda yerleşen  Bartonella bakterileri yayılmaya başlar. Ardından, bakteriler vücuttaki endotel hücrelerini (Kalp ve diğer vücut boşlukları ile kan ve lenf damarlarının iç yüzlerini döşeyen tek sıra yassı hücrelerden oluşmuş epitel tabaka) kolonize ederler, özellikle de kan damarlarını kaplarlar. Ayrıca lenf sistemi boyunca yayılır (genellikle ilk inokülasyon alanına en yakın güzergâhları tercih eder) ve kemik iliğini kolonize etmeye devam eder. Bartonella bakterileri, sivri sinekler ve diğer böcekler enfeksiyonu yeni konakçılara yayabilsin diye kırmızı kan hücrelerini enfekte tutmak için yaklaşık olarak her beş günde bir kana yeni bakteri salarlar. İlginçtir ki, vücutta  kolonileşmiş her yer aynı anda yeni Bartonella organizmaları açığa çıkaracaktır. Her kolonize alan, henüz anlaşılmayan bir şekilde diğerleriyle yakından ilişkilidir.

Lyme hastalığının tedavisinde, Lyme spiroketlerinin kollajen dokular için bir meyili olduğunu anlamak önemlidir. Yaşamak için ihtiyaç duydukları besin maddelerini elde etmek için kollajenleri parçalarlar. Kollajen dokuları parçaladıkları yer vücudun semptomlarının ortaya çıktığı yerdir. Eğer parçalama işlemini dizde yapıyorsa, Lyme artrite sahip olursunuz, beyinde yapıyorsa, nörolojik lyme ınız olur ve bunun gibi devam eder.

Bartonella'nın endotel dokusu ile benzer bir ilişkisi vardır. Bartonella bakterisi özünde endotel dokusu içinde ve üzerinde yaşar. Çeşitli mekanizmalar yoluyla, endotelyal hiperplazi adı verilen bir durum oluşturarak, vücuttaki endotel dokusunun kontrolsüz büyümesini uyarır. Sağlıklı bağışıklık sistemi demek daha az hiperplazi demek; benzer şekilde zayıf bağışıklık demek daha çok hiperplazi demek ta ki vücutta kan damarlarının ve endotel dokusunun kontrolsüz büyümesi olan bacillary angiomatosis olana kadar.

Bartonella endotel dokusu içerisinde ve üzerinde yaşadığından, endotel dokusu nerede fazla ise bartonellanın da orada yaşam alanı da o kadar fazla olur. Özünde, Bartonella daha fazla endotel dokusu yaparak daha fazla yaşam alanı yaratır. Bunu, bir takım benzersiz kimyasalların yaratılması ve salınması yoluyla yapar.

Endotel büyümesinin vücutta görüldüğü yer vücutta semptomların ortaya çıktığı yerdir. Eğer semptomlar gözdeyse, oküler bartonelloz olur. Eğer semptomlar böbreklerde ise böbrek bartonellozu olur. Eğer semptomlar kalpte ise, kardiyo bartonelloz olur ve bu da  endocarditis in birincil semptomudur. Endotelyal aşırı büyümeye neden olduğu her lokasyon, bu lokasyonda bartonellozise neden olur ve her lokalizasyon sonuç olarak ortaya çıkan çok belirgin bir dizi semptoma sahiptir.

Pek çok açıdan, bartonella, Lyme gibi büyük taklitçilerden biri olan büyük sinsi patojenlerden biridir ve çok çeşitli hastalık koşullarına benzemektedir. Bu, sıkça yanlış teşhis konulmasının nedenlerden biridir. Daha önce de belirttiğim gibi bir diğeri, az hekimin hastalığa dair çok şey biliyor olmasıdır- çoğu hastaya, hala eski CDC veya tıp fakültesi verilerinde Bartonella'nın ne olduğu ve olmadığı hakkında bilgi veriliyor ve sonuçta duruma nasıl müdahale edeceğini bilemiyor.

TEDAVİ

Bartonella enfeksiyonlarını tedavi etmenin özünde, üç temel başık vardır:

1) endotel korunmalı,

2) kırmızı kan hücreleri korunmalı ve

3) sitokin kaskadı kesilmeli

Bu üç şey tek başına enfeksiyonu ve belirtilerin çoğunu tersine çevirir ve bakterileri vücuttan atar. Eğer organlar korunursa, bağışıklık sistemi güçlenir ve bartonellozu iyileştirmek için gereken her şey yerinde görevini yapar.

FARMASÖTİK TEDAVİ

Lyme hastalığında olduğu gibi, Bartonellanın da ilaç tedavisi karıştırılır. Tüm türler antibiyotiklere karşı direnç geliştiriyorlar ancak birçok hastalığının sakat bırakıcı doğası nedeniyle pek çok insan için gerçekten antibiyotikler kullanılmalıdır. Eğer işe yararsa, iyileşme birkaç hafta içinde gerçekleşir, ancak tüm belirtilerin çözümlenmesi aylar sürebilir.

Ne yazık ki hekimler arasında hangi antibiyotiklerin kullanılacağı konusunda çok fazla karışıklık vardır. Çoğu, her zamanki gibi klinik başarıyla iyi örtüşmeyen in vitro çalışmalara düşkündür. Florin, Zaoutis ve Zaoutis (2008, e1420), "Antibiyotiklerin in vitro etkinliği ile klinik uygulamada başarılı bir şekilde tedavi edebilme arasında literatürde önemli bir ayrım var. İn vitro ortamda Bartonella türlerinin bir takım antimikrobiyal ajanlara duyarlı oldukları bulunmuştur. . . . Bu geniş faaliyet yelpazesi, klinik uygulamada ortaya çıkmadı." Test edilen çoğu antibiyotik, yalnızca bakteriostatik, yani bakterilerin çoğalmasını durduruyor, fakat onları öldürmüyorlar.

Bartonella için en etkili antibiyotik telitromisindir (Trimetoprim'in başka bir çalışmada çok etkili olduğu tespit edilmiştir.) Bu sırayla birkaç makrolid (klaritromisin, eritromisin, rifampin), ardından birkaç fluorokinolon (gatifloksasin, gemifloksasin , moksifloksasin), daha sonra birkaç tane tetrasiklin (doxycycline, minocycline), ardından aminoglikozidler arasında netilmicin ve gentamisin tarafından takip edilir. Bu antibiyotiklerin iki veya daha fazlasının bir kombinasyonu en etkili yaklaşım olarak bulundu. Bartonella bakterileri vankomisin veya siprofloksasin için çok kolay etkilenmez. Genel olarak, antibiyotikler, tedavi edilenlerin% 58-87'sinde etkili bulunmuştur. Genellikle, antibiyotik alanlar ve almayanlar arasında sonuçlarda fark yoktur. Başarılı antibiyotik tedavisi doğru antibiyotik kombinasyonunun kullanılıp kullanılmayadığına ve yeterli süre uygulanıp uygulanmadığına bağlıdır. İki veya daha fazla antibiyotik kombinasyonu sürekli olarak daha iyi sonuçlar verdi.

Bazı vakalarda beş gün süreyle tedavinin etkili olmasına rağmen, antibiyotikler için en etkili tedavi rejimi, bakteri temizlenmesinin tamamlanması için 2-3 hafta arasındadır. Bununla birlikte, Meghari ve ark. (2006, 384), "Bartonella enfeksiyonları, kısa antibiyotik tedavisinden sonra nüks sıklığı ile karakterizedir" yorumunda bulundu. İlaçların bazı durumlarda tam bakteri klirensi bildirilmeden önce sekiz aydan iki yıla kadar gerekli olduğu tespit edildi . Ve yine de nüksler ortaya çıkabilir.

Beyinsapı ensefalopati veya bazal gangliyon bozukluğu vakalarında yüksek doz METİLPREDNİZOLON çok etkili olup kalıcı hasarı önlemeye yardımcı olur. Bununla birlikte, genel olarak, kortikosteroidler genellikle bartonella enfeksiyonlarında kontrendikedir. (Kortikosteroidler, bakterilerin sitokin kaskadları vasıtasıyla oluşturduğu iltihaplanmayı azaltmak için kullanılır. Uygun bitkiler de aynı şeyi yapacaktır.)

Bazı erken klinik başarılar aşağıdaki ilaçları kullandı: Doxycycline (sekiz yaşın altındaki çocuklar için eritromisin), nöroretinit (bağışıklık durumuna bağlı olarak 2 hafta ila 4 ay boyunca günde iki kez 100 mg) için en fazla etkililiği gösterdi. Özellikle nörolojik tutulum olanlarda RİFAMPİN (günde iki defa 300 mg) ile kombine edildiğinde, sonuçlar daha iyidir ve organizmaların tam sistem temizlemesine neden olur. Görme keskinliğinde artış ve diğer göz problemlerinin çözülmesi kombinasyonda sık görülür.

Gentamisin (14 gün boyunca 3 mg / kg / gün) ile  doksisilin (200 mg / gün, bir oral doz, 28 gün boyunca) kombinasyonunun , bir randomize çalışmada kronik bakteriyemi için çalıştığı bulunmuştur.

Bununla birlikte, bu gibi durumlarda gentamisin kullanımına rağmen, gentamisinin sadece hücre dışı bakterilere etkili olacağını hücre içi bakterileri öldürmeyeceğini anlamak önemlidir. Hücre içi bakteriler için telitromisin gibi bir şey kullanılmalıdır.

Endokarditisin  bartonella'dan tedavisi benzerdir: doksisiklini günde iki kez 100 mg 2x oral olarak 6 hafta boyunca gentamisin 3 mg / kg / gün IV ile birlikte 14 gün boyunca.

Bacillary angiomatosis (Bakteri anjiyomatozu) en etkili şekilde eritromisin (antianjiyojenik etkisine bağlı olarak) kullanarak, günde 4 kez 500 mg, oral yolla 12 hafta süreyle tedavi edilir. Not: Endotelyal proliferasyon, tüm bartonella enfeksiyonlarında türlere bakılmaksızın mevcut olduğundan, eritromisin içeren bir kombinasyonlu farmasötik terapi endikedir.Kombinasyon tedavileri, her olayda en iyi sonucu verir ve eritromisin dahil edilmesi, bakteryel anjiomatoz olsun veya olmasın, bartonella enfeksiyonuyla ilişkili semptom resmini azaltmak için çok şey yapacaktır.

Hem klinik gözlem hem de yayın incelemesinden yola çıkarak, ilk yaklaşım için en iyi kombinasyonun telitromisin veya doksisiklin ile gentamisin ve eritromisin kombinasyonunun olduğu görülmektedir.

Endotel dokusunun hiperprofüzyonu ateroskleroz (arterlerde kolesterol birikimi) tarafından üretilen arterlerin daralmasına neden olabilir, çünkü bazı doktorlar bartonella bloke kan damarlarını açmak için anjiyoplastiye başvurmaktadırlar. Eritromisin, endotelyal hiperplazi ve anjiyogenez kullanımıyla birlikte genellikle çözüldüğünden daha iyi bir alternatiftir. Anjiyoplasti sırasında, tıkanan toplardamarın içine küçük bir balon yerleştirilir ve balon, kabın duvarlarını tıkayan malzemeyi düzleştirerek genişler. Bu, bazıları için belli bir süre için semptomatik rahatlama sağlar; ancak birçok durumda süreçteki damar duvarlarına zarar verir ve vücudun hasarın kendisini iyileştirme kabiliyetine müdahale eder. İşlemin kendisi, eritromisinden çok daha tehlikelidir ve çok daha pahalıdır.

Sonuçlar genellikle geçicidir; Anjiyoplasti gören çoğu insan kalp-bypass cerrahisine ihtiyaç duyar. Bir çalışmada 50 kişi anjiyoplasti almış; bir yıl içerisinde 42 tekrarlamıştı, 11 halen hipertansif ilaçlara ihtiyaç duyuyordu.

Anjiyoplasti, sorunun altında yatan sebebi tedavi etmediği için, bu durumda bakteriyel enfeksiyon, sorunun tekrarlanması muhtemel. Bakterilerin ortadan kaldırılması, inflamasyona neden olan sitokin kaskatının azaltılması ve endotel bütünlüğünün korunması gitmek için çok daha iyi bir yoldur. Yine, eritromisin daima anjioplastiden önce düşünülmelidir. Bahsedilen bitkisel protokollerin bir kısmının kullanılması, soruna da oldukça yardımcı olacaktır.

Belirtildiği gibi, bartonella türleri arasında ve Proteobakteriler grubunda görülen önemli direnç var. B. bacilliformis, siprofloksasin, rifampin,ve eritromisine direnç gösterir. Aslında organizma, tüm kinolon grubuna karşı direnç geliştiriyor.

B. henselae, azitromisin, pradofloksasin, gentamisin ve enrofloksasine karşı direnç gösteren dirençli formlarda ortaya çıkmıştır. B. quintana, rifampin ve tetrasikline dirençlidir. Hem B. henselae hem de B. quintana, özellikle fluorokinolonlar olan makrolidlere karşı artan bir direnç gösteriyorlar. Organizmalar, diğer bilinen ve daha iyi bilinen bakteriler olan staf, strep, klebsiella ve benzerleri gibi hızla direnç geliştiriyorlar. Antibiyotik etkinliğini uzatmak için tekli antibiyotik rejimlerinin kullanılması şiddetle ÖNLENMELİDİR.

Lyme'de olduğu gibi, birçok antibiyotik rejimi uygulanan birçok insan, halen bartonella ile enfekte olduklarını ve halen zayıflatıcı belirtiler yaşadığını fark ediyorlar. Antibiyotikler başarılı olsalar bile, birçok kişi ile takip, artık intraparankimal lezyonların (yani beyindeki lezyonların) ve ekstrapiramidal anormalliklerin aylar sonra birkaç yıla kadar devam edebileceğini bulmuştur. Başka bir deyişle, antibiyotik tedavisinden sonra bile çeşitli derecelerde ciddi santral sinir sistemi yetersizliği kalmaktadır. Sadece yavaş yavaş kendini düzeltir.

BARTONELLA VE HERXHEIMER REAKSİYONLARI

Bartonella bakterileri çok düşük endotoksisiteye sahiptir. Endotel hücreleri endotoksinler için çok düşük bir toleransa sahip oldukları için bu çok önemlidir. Bakterilerin lipopolisakkaritleri, Salmonella bakterilerinden en az 1000 kat daha az toksiktir. Bartonella enfeksiyonu sırasında Herxheimer reaksiyonları, eğer varsa, bartonella hücresel ölümü dışında başka bir şeyden ortaya çıkmış gibi gözükmektedir. Onun için  genellikle hücre ölümünde salınan lipopolisakkarit, herxing olarak bilinen toksik reaksiyonlara neden olur.

Bazı insanlar genellikle antibiyotiklere tepki olarak herx denilen şeyleri periyodik olarak gözlemlerler. Bakterilerin doğası, bartonella'dan gelen herxin varlığına inanmaz. Ancak unutulmaması gereken bir şey daha var: Almakta olduğunuz antibiyotikler? Sadece bartonella'yı öldürmezler. Onlar  diğer birçok şeyi de  öldürürler.

BİYOFİLMLER HAKKINDA

Bir biyofilm mikroorganizmaların bazen oluşturabileceği bir kümedir.

Çeşitli hücre tipleri, genellikle bir tür yüzey üzerinde birbirine yapışırlar. Bir biyofilm oluşumu sırasında yüzeye birkaç serbest yüzen bakteri veya diğer mikroorganizmalar eklenir. Bağlandıklarında, bağlantının gücünü artırmaya başlarlar ve kendilerini oldukları yere tuttururlar. Diğer mikroorganizmalar daha sonra onlara yapışmaya başlarlar ve daha sonra da daha fazlası tutunur. Bu ilerledikçe organizmalar onları tutmak için bir matris oluşturmaya başlar, bu durum okyanusta mercan kayalıklarının oluşumuyla çok benzerdir.

Kümelenmiş mikroorganizmaların etrafında hücre dışı bir matris oluşmaya başlar ve mikroorganizmalara karşı koruma sağlar ve karmaşık bir mikrokomünikasyon geliştirir. Mikroorganizmaların beslenmesi için biyofilm içine besin maddelerinin serbest akışını sağlamak için bazen kanallar inşa edilir. Periyodik olarak, koloni biyofilmi çevreleyen dış dünyaya serbest yaşayan bakterileri serbest bırakır. Bazı biyofilmlerin mercan kayalıklarına çok benzer bir şekilde fosilleşmesi nadir değildir.

Biyofilm bakteri toplulukları için çok eski bir koruma mekanizmasıdır. Antibiyotiklerin etkisini yavaşlatır, topluluğun bağışıklık faaliyetinden korunmasına yardımcı olur, mikroorganizmalar arasında çok sayıda aradaki bağlantıyı sağlar ve yanal gen aktarımı yoluyla DNA değişimini kolaylaştırır.

Lyme camiasında biyofilmler hakkında çok fazla endişe olsa da olmamalı. Biyofilmler milyarlarca yıl önce oluşmaya başlamış ve mikroorganizmaların toplandığı her yerde varlığını sürdürmüştür. Dünyadaki hemen hemen her canlı organizma, antibakteriyel maddeler oluşturur; bitkiler özellikle bunu yaparken aktiftir. Bir biyofilm, buna tek bir cevaptır. Bitkisel ilaçlar, ister biyofilm isterse de dirençli bakteri tedavisinde son derece etkilidir.

Biyofilmler hakkında önemli bir nokta: Biyofilmler oluştuğunda, bakteriler topluluğu örten bir kalkan gibi bir şeyle korunurlar. Sonra onlar bir yerden beslenirler. Bununla birlikte, eğer biyofilm kırılırsa, bakteriler sisteme, genellikle kan dolaşımı yoluyla yayılırlar. Bu noktada, semptom resmi sıklıkla daha kötüdür, diğer bir deyişle, birçok bakteri daha fazla bölgeyi enfekte ettiği için semptomlar  daha güçlü bir şekilde geri dönmektedir.

Etkili olan bir antibiyotik ile birlikte uyumlu bir antibakteriyel rejim varsa, bu yeni serbest bırakılan bakteriler daha sonra kolayca öldürülür. Ancak antibiyotikler her zaman etkili değildir. Mycoplasma bölümünde, eğer kullanmak isterseniz, biyofilm kırıcı ajanlar (sida, NAC, büyük celandine) anlatıldı. Bunların gerekli olduğundan emin değilim.

Bartonella bakterilerinin enfeksiyon sırasında biyofilm yapması konusunda yaygın bir inanç bulunmaktadır. Bir hakemli dergi bu konu üzerinde kısmen derinlemesine tartışmış. Bununla birlikte, bu tipik biyofilmler sadece in vitro olarak oluşturulmuştur. Bartonella, yaşayan canlı organizmalarda küme yaparlar ama tipik bir biyofilm oluşturmazlar. Bunun yerine bartonella VAKUOLLER oluşturur. Vakuoller bir balon gibi bir şey olarak düşünülebilir. Bunların içi bartonella organizmaları, makrofajlar ve parçalanmış hücre parçaları ile doludur. Balon veya vakuolün zarı, organizmayı korumak için oldukça esnek bir yapıdır. Vakuoller  bartonellaların toplandığı her yerde oluşturulur. Bartonella vakuolleriyle dolu bir karaciğer, kesitte İsviçre peynirine benzemektedir. Vakuoller, bartonellaların kendilerini bağışıklık sisteminden korumasının başka bir yoludur. Bitkiler onlara oldukça iyi etki eder.

SEMPTOMLAR TABLOSUNU ETKİLEYEN FAKTÖRLER

Bağışıklık sisteminin genel sağlığına ek olarak, semptom görüntüsünde ve hastalığın seyrinde farklılıklara yol açacak başka faktörler de vardır. Bunlar şunlardır: Hastalığa neden olan spesifik bakteri türleri, virülensitesi, enfeksiyondan önce vücutta herhangi bir yapısal zayıflığın mevcudiyeti, halihazırda başka türde mevcut olan kronik bir enfeksiyon varlığı ve aşılama vektörünün doğasıdır.

Çoğu Bartonella türü, memeli bir konukçuyu enfekte ederken çok benzer davranışlar sergiler; birincil istisna B. bacilliformis'dir ve bu bakteri genellikle sadece Güney Amerika'da görülür. Bacilliformis, ölüme götürebilecek ciddi anemi üretir (diğer türlerden daha fazla). Hayatta kalanlar genellikle vücutlarında bir dizi kan dolusu siğil ortaya çıkışı yaşarlar. Özünde, bu sınırlı ve spesifik bir bacillary angiomatosis şeklidir ve bu türe özgüdür. Diğer Bartonella türlerinin vücuttaki eylemlerinde büyük benzerlikler vardır ve dolayısıyla ürettikleri semptomlarda. Ancak hepsinde biraz farklılıklar olacaktır. İnsan vücudu olan eşsiz ekosistem ile içindeki bakteri türleri arasında eşsiz bir etkileşim vardır; bu nedenle, diğer olgular arasında örtüşmeler olsa bile her durumda semptom resmi de benzersiz olacaktır.

Enfekte olmuş kişide yapısal zayıflık nadiren göz önüne alınır ama aslında çok önemli bir rol oynamaktadır. Vücudun uzun süreler boyunca sürekli stres yaşayan herhangi bir kısmı, böyle stres yaşamayan parçalardan daha zayıf olma eğilimindedir. Buna bir örnek ağır inşaatta çalışan kişilerin ortak aşınmasıdır. 30 yılı aşkın bir sürede, eklem çok daha fazla strese girer ve sonuç olarak bu tür bir işi yapmamış birinden zayıf olurlar. Yaşamın ilerleyen dönemlerinde bu aşınma kıkırdak ve eklem sorunları üretme eğilimindedir. Bu tür bir dinamik, fiziksel geçmişinize bağlı olarak vücudun her yerinde bulunur. Eğer boya ve diğer kimyasallarla 30 yıldır çalıştıysanız, karaciğer aksi halde olduğundan daha fazla stresli olacaktır. Kalbiniz onlarca yıldır kötü bir diyetle ya da uzunca bir süre duygusal acılardan dolayı stres altındaysa, aksi takdirde daha zayıf olacaktır.

Bu gibi durumlarda, Bartonella vücuda girdiğinde, zayıflamış olan vücudun bir bölümüne bulaşırsa, ortaya çıkan semptomlar daha belirgin hale gelecektir. Durumu daha kötüleştirmek için, Bartonella organizmaları hücresel dokulardaki iltihabı uyarırlar. Zaten iltihap çekiyorsanız, eklemlerinizde, bakteriler orada bulunma eğiliminde olacak, çünkü onların yapacağı işlerinin yarısı zaten onlar için yapılmış olacak.

Bağışıklık sisteminin zaten sıkıntı yaşadığı başka bir kronik enfeksiyon geçiriyorsanız, bartonella semptom resmi çoğu zaman daha kötü olacaktır.Eğer Lyme ve bartonella ile aynı anda enfekte iseniz, diğer bir deyişle, bartonella Lyme'nin bir coenfeksiyonu ise, o zaman vücut üzerindeki etkileri daha şiddetli olacaktır. Derinlemesine araştırmalar, birden fazla enfeksiyonun birbiriyle sinerjik olarak çalıştığını, yani benzersiz hastalık formları oluşturmak için birlikte çalıştığını gösteriyor. Böylece onlar tedavi etmek zorlaşıyorlar.

Enfekte olma şekliniz de önemli bir rol oynamaktadır. Kene ısırığıyla enfekte olmanız durumunda bu özellikle geçerlidir. Keneler genellikle en azından birkaç gün, uzun süreler için yerinde kalırlar. Ve bu süre zarfında, kene tükürüğü ısırık alanına serbestçe enjekte edilir. Tükürükteki bileşikler kan pıhtılaşmasını önler ve bağışık yanıtını etkiler, parçaları kapatır, böylece vücuda yapıştıklarında keneyi reddedemez. Bu bileşikler, vücuda girmeyi kolaylaştırmak için bakterilerin kendi giriş mekanizmaları ile birlikte kenelerdeki bakteriler tarafından kullanılır.

Bununla birlikte, organizmaların sitokin yığınına derinden bakarsanız, genel olarak, hastalığın ilerlemesini yavaşlatacak veya durduracak ve hasarın düzeltilmesine başlanacak bir müdahale tasarlayabilirsiniz.

BARTONELLA VE SİTOKİN KASKADINA TEKNİK BİR BAKIŞ

BAŞLANGIÇ ENFEKSİYONU

Bartonella'nın bir artropod vektöründen (eklem bacaklıdan) bir memeliye taşınması, bakterilerin normal ortam sıcaklıklı bir organizmadan daha sıcak vücut sıcaklığına sahip bir hayvana geçtiği anlamına gelir. Buna ek olarak, maruz kaldıkları kanın doğasında da önemli bir değişiklik vardır. Hayvanlardaki hemoglobin oksijenle doludur ancak böceklerin bildiğimiz kadarıyla kanları yoktur, daha çok oksijen taşımayan hemolenfleri vardır (böcekler doğrudan vücut yüzeylerinden solunum yapar). Bakteriler bir memelinin kan dolaşımına girer girmez, büyük miktarda oksijene maruz kalırlar (toksik bir madde). Memeli kanının ph derecesi, böcek midesinde normalde var olanlardan çok daha farklıdır. Bakteriler, böylece böceklerden çok farklı bir ortamda yaşamaya başlamalı ve hemen buna uyum sağlamak zorunda kalırlar. Bu size, bakterilerin ne kadar uyarlanabilir olduğuna dair bir fikir verebilir. Kelimenin tam anlamıyla birkaç saniye içinde, düşük oksijenli, orta sıcaklıktaki, düşük pH ortamlarından yüksek sıcaklıkta, yüksek oksijenli, yüksek pH ortamına geçerler. Ve birkaç saniye içinde hemen rahatça ayarlanırlar. Söylemeye gerek yok, karşılaştıkları bağışıklık sistemi de böcekteki bağışıklık sisteminden çok daha farklıdır. Bartonella bakterileri, bulundukları ortamlara son derece duyarlıdırlar. Çevredeki ince kaymaları analiz edebilir ve daha sonra, bu değişen koşullarda yaşamak için neredeyse derhal gerçekleşen fizyolojideki değişiklikleri başlatabilirler.

Sıcaklık, pH, oksijen içeriği ve bağışıklık dinamiği gibi şeylerde meydana gelen bu kaymalar bakterilere ne tür bir memeli veya böcek içinde bulunduğunu gösterir. Esasında bu göstergeler onlara yeni konakta hayatta kalmak için  fizyolojilerini nasıl değiştireceklerini anlatırlar.

Bakterilerin kendi çevrelerini analiz etme ve bu değişiklikleri yapmak için kendilerine zaman ayırmalarının yollarından biri, biyofilmler oluşturmalarıdır. Bir örnek vermek gerekirse: Bartonella'nın yayılmasının temel yollarından biri de pire veya bit böceklerdir. Örneğin, bit beslenirken de bu bakteriler dışarı atılırlar. Bitler beslediklerinde, kişinin çizilmesini teşvik eden bir tahrişe neden olurlar. Kaşınma, derinin yüzeyini koparır ve dışkılar, özünde derideki tahrişten kan dolaşımına enjekte edilir.

Bartonella bakterileri dışkıya atıldıklarında çok güçlü ve çok istikrarlı biyofilmler oluştururlar ve bir yıl (en az) mutlu bir şekilde yaşarlar. Biyofilm oluşumu kana girer girmez, ortamdaki değişiklikler bakterilerin formlarını değiştirmesi sinyallini verir. Yeni ortamı analiz eder ve derhal genomik yapılarını değiştirmeye başlarlar. Aslında, onlar plazmitleri alırlar, DNA'nın halkaları belirli bir memelide yaşamalarını sağlamak için özeldirler ve onların genetik yapılarına onları örmeye başlarlar. Bu, hemen dış zar proteinlerinde değişiklik başlatır. Daha sonra sitokin interlökin-8' i (IL-8) serbest bırakmaya başlarlar ve bu da CD34 + hücrelerinin oralara hareketlerini uyarır. CD34 + hücreleri bulundukları yere ulaştığında (birkaç saniye içinde) bakteriler bu hücrelere girer, böylece yeni ev sahibinin bağışıklık sisteminden korunurlar. Ve bu hücrelerin içinde kan yoluyla vücuda yayılırlar.

CD34 + HÜCRELERİ

CD34 + hücreleri, kemik iliğinde üretilen pluripotent kök hücrelerdir; bazen hematopoietik progenitör (öncü) hücreler (HPC'ler) de denir. (İlginçtir, bartonella ile yakından ilişkili olan Anaplasma ve Ehrlichia bakterileri de CD34 +'leri etkilemektedir.) Bu HPC'ler veya CD34 + hücreleri vücuda kan dolaşımı yoluyla akar ve vücudun neredeyse her hücresine ve organına ulaşırlar. CD34+ hücreleri  ilkel bir hücre şekli, farklılaşmamış ve pluripotent hücre olarak kabul edilirler. Eğer vücut ihtiyaç duyarsa her hücrede farklı türdeki hücrelere farklılaşma, dönüşme yetenekleri vardır. Bartonella'yı anlamak için önemi fazla olup, endotel hücrelerinin ve kırmızı kan hücrelerinin (monosit, makrofaj, nötrofil, basofil, eozinofil, dendritik hücreler, trombosit, T hücreleri, B hücreleri, NK hücreleri gibi) öncü hücreleridir (progenitors). Eğer vücut, özel bir hücreye ihtiyaç duyarsa, örneğin hasar görmüş bir kan damarını onarmaya yardımcı olmak için bir endotel hücresine ihtiyaç duyarsa, vücudun sağlıklı çalışmasını kolaylaştırmak için CD34 + hücreleri kendisini o belirli hücreye dönüştürebilir. Endotel hücreleri vücuttaki tüm kan damarlarını astarlar ve bu sabit tamirat kan damarı astarlarını sağlıklı tutar. Bununla birlikte, bu durumda, istilacı bakteri, bu süreci kendi amaçları için kullanır. Bartonella esas olarak endotel hücrelerinde yaşar. CD34 + hücrelerinin içine girerek, hemen endotelyal enflamasyonun meydana geldiği vücudun her yerine götürülürler. Bu, onlara ihtiyaç duydukları uygun yerlere erişmelerini ve endotel bütünlüğünün tehlikeye atıldığı lokallerde bunu yapmalarını sağlar. Genel olarak, vücudun enflamasyon geçiren herhangi bir kısmı ona CD34 + hücreleri çağıracaktır. Böylece, bir kez bartonella bakterileri CD34 + hücrelerine bulaştığında, sonrasında bartonella enfeksiyonu ve bunlarla bağlantılı semptomlar yaşayan vücut kısımları zaten zarar görmüş olanlardır.

BARTONELLA'NIN IL-8 ÜRETİMİNİN ETKİLERİ

Bakterilerin vücudun kendi ihtiyaçları için işleyişini bozmak için kullandığı başlıca mekanizmalardan biri IL-8'in üretilmesidir. IL-8, CD34 + hücrelerini bakterilere çağırmakla kalmaz, aynı zamanda kandaki dolaşımdaki nötrofil sayısının hemen azalmasına, nötropeni adı verilen bir duruma neden olur. Nötrofiller (nötrofil granülositler veya polimorfonükleer nötrofiller, PMN'ler), doğuştan gelen bağışıklık sisteminin önemli bir bölümünü oluşturan ve tüm dolaşan beyaz kan hücrelerinin yüzde 50'sini oluşturan beyaz kan hücreleridir. Vücuttan bakteriyel enfeksiyonlara karşı üretilen ilk müdahale eden maddeler arasındadırlar. IL-8 kandaki nörofil seviyelerinin derhal azalmasına neden olur ve bunu büyük bir artış oldukça hızlı bir şekilde takip eder. Bu ilk azaltma, bartonella bakterilerinin vücuttaki çok spesifik bazı hücrelerin içine girmesi için  zaman sağlar, böylece kendilerini doğuştan gelen bağışıklık sisteminden uzak tutarlar. (Adaptif bağışıklık sistemi çok daha sonra çevrimiçi hale gelir.)

Artan IL-8 seviyeleri aynı zamanda vücuttaki matriks metalloproteinaz-9 (MMP-9) seviyelerinde oldukça dramatik ve ani bir artışa neden olur. MMP-9 (jelatinaz B olarak da adlandırılır), diğer şeylerin yanı sıra hücre dışı matriks moleküllerini indirgemek için de hareket eder. Bu durumda, bu, kemik iliğindeki diğer hücrelere bağlanan HPC'lerin (CD34 + hücrelerinin), bu bağları kırmasına neden olur , böylece serbest CD34 + hücrelerindeki bir artışı uyarır. IL-8 daha sonra büyük miktarlarda yeni serbest CD34 + hücrelerinin kan dolaşımına akmasına neden olur (bunları harekete geçirir). Üretilen IL-8 miktarına bağlı olarak 20 dakika içinde CD34 + hücrelerinin kan seviyeleri 100 katına kadar çıkabilir. Bu, bartonella bakterilerine hemen daha çok hücre istila etmesini sağlar ve bu hücreleri daha erişilebilir hale getirir.

Bartonella organizmaları CD34 + hücrelerini enfekte ederlerse, hücrelerin içine alınırlar ve burada bir vakuol oluştururlar. Vakuol içlerinde bakterilerin yaşadığı sağlam, koruyucu bir membranla çevrili bir hücre içi bölme gibidir. Ekstracellular (hücre dışı) olarak yaşayabilseler de, bartonella bakterileri özünde, intracellular (hücre içi) organizmalardır. Canlı bir organizma içerisine girdiklerinde, hemen her zaman, serbest bakteri halinde bulunmak yerine bir vakuolle çevrelenirler . CD34 + hücrelerinde oldukları için vücut onları çok iyi algılayamaz ve doğuştan gelen bağışıklık sisteminin ilk cevabı etkisizdir.

Bartonellalar ayrıca doğuştan gelen bağışıklığın başka bir yönünü de devre dışı bırakmaya başlar. Bakteriler tarafından enfekte edilen hücreler oldukça hızlı ölürler, yani apoptoza girerler. Apoptoz veya hücre ölümü, böylece istilacı bakterilerin yaşam alanını ortadan kaldırır. Ancak, bartonella bakterileri, enfekte hücrelerin ölmesini önleyen süreçleri başlatır, böylece yaşam alanları sürer.

Enfekte CD34 + hücreleri, kan dolaşımı sırasında vücutta dolaşırken karaciğer, dalak ve kemik iliğine akar ve burada onarıma ihtiyaç duyan endotel hücreleri üzerine toplanırlar ve koloniler oluşturmaya başlarlar. Bakteriyel IL-8 üretimi bu işlemi şiddetlendirerek, enfeksiyonlu hücrelerin bir arada toplanmasına neden olur. Bakteri, yerel hasarı onarmak için endotel hücrelerine dönüştüğü için CD34 + hücrelerinin içinde kalır. Çevrelerinde meydana gelen dönüşümden etkilenmezler ve kendilerini, mutlu bir şekilde, optimum büyüme için ihtiyaç duydukları konum ve hücrede bulurlar.

Kimi yerde üç gün civarında (bazen biraz daha uzun süre) devam eden bu dönem boyunca, kan dolaşımı hiç bakteri varlığı göstermez. (Bunun sebebinin bir parçası da enfeksiyon işleminin bartonella bakterileri ile o kadar yavaş olur ki her 24 saatte bir yavaş yavaş sayıları ikiye katlanır) Süreç boyunca bakteriler  yeni ekolojik alanlarına sığmalarını sağlamak için genomik yapısını değiştirmeye devam ederler (dış protein tabakasının doğasını değiştirmeyi de içerir) daha etkin bir şekilde. Bu işlemin bir kısmı, kendilerinden çoklu genotiplerin üretilmesini, yani bağışıklık sistemini daha etkin bir şekilde engelleyebilecek ve ev sahibi içindeki farklı nişleri daha verimli bir şekilde istila edebilecek yapıda hafif değişiklikler içerir. Örneğin, enfeksiyonun ilk üç gününde yeni ev sahibinin olgun kırmızı kan hücrelerini bulaştıramıyorlar; sonunda yapacakları şey bu.

Bartonella bakterileri endotel hücrelerine bir kez yerleştikten sonra, genomlarını yeterince değiştirmeyi bitirmişlerdir ve yeterince yerde yeterince döl üretmişler ve alyuvarları enfekte etmeye başlamışlardır. Yaklaşık olarak her beş günde, aynı anda, her kolonize edilmiş bölgeden, yeni bartonella bakterilerini kan dolaşımına salarlar. Bu yeni bartonella bakterileri daha sonra kırmızı kan hücrelerini kolonize ederek organizmaları kan dolaşımını arayan böcekler tarafından alınmaya hazır hale getirir. Bu iletim sürecini her yere tekrar başlatıyor: yeni böcekler, yeni ev sahipleri.

BARTONELLA

KIRMIZI KAN HÜCRESİ  İNFEKSİYONU

Birçok açıdan, bakterilerin nihai hedefi alyuvarlardır(RBC). Hayatta kalabilmek için memelilerin kanlarından spesifik maddelere ihtiyaç duyarlar ve kan damarlarının endotel katmanlarına yerleştikten sonra kan dolaşımına yeni bakteriler ekmeye başlarlar. Bakteri tohumlaması her dört veya, sekiz günde bir, ortalama olarak her beş günde bir, her enfekte bölgede aynı anda gerçekleşir.

Çalışmalar, bu aralıklarla kan dolaşımına salınan bartonella organizmalarının her seferinde genetik olarak farklı olma eğiliminde olduğunu göstermiştir. Başka bir deyişle, etkili bir bağışıklık tepkisi önlemek için, bakteriler beş günde bir benzersiz suşlar geliştiriyorlar. Erken evrede, çok sayıda bakteri yaratılıp kana salınır. Fakat bu, enfeksiyondan 10 ila 14 gün sonra doruğa ulaşır ve bundan sonra, enfeksiyondan sonraki  iki ila üç ay, normal PCR teknikleri kanda bakteri bulamayana kadar azalmaya başlar. Özünde, başlangıçtaki akut fazı yavaşça gelişen bir kronik faz izler; burada bakteri sayıları genellikle kolay teşhis için çok düşüktür. Bakterilerin ilk büyük ölçekli üretimi, onların vücuttaki birden çok bölgeye bulaşmasını sağlar ve bundan sonra eklembacaklılar yoluyla bakteriyel yayılımı sağlamak için kanda yeterince bakteri varlığını korumaya devam eder.

Bakteriler serbest bir durumda kan dolaşımına salındıklarında,  dış yüzeylerine özel yapışma moleküllerini yüklerler ve böylece kırmızı kan hücrelerine çekilip yapışırlar.  Bir kez bunu yaptıklarında, bir kez daha girdaba girme sürecine başlarlar; bu durumda benzersiz bir şekilde kıvrılırlar.

Kırmızı kan hücreleri, endotel hücrelerinde olduğu gibi diğer hücreleri de içine alamazlar, çünkü bartonella bakterileri, deformin adlı bir bileşiği serbest bırakır ve bu da bakteri içerisine girebilmek için kan hücresinde gözenek açılmasına neden olur. Normalde bir veya iki bakteri, her kırmızı kan hücresine bağlanır ve girer. İçerdikçe tekrar bir vakuol oluştururlar ve içinde bir çoğalma başlarlar.

Her kırmızı kan hücresi, hücrenin kapasitesini aşmadan, yani kırılmadan belirli sayıda bakteri tutabilir. Bartonella bakterileri çok zekidir ve genellikle kırmızı kan hücresi (alyuvar) sayısını sekiz ile sınırlarlar. Bakteriler bazen bu sayıyı aşarak birkaç kırmızı kan hücresinin patlamasına neden olur, böylelikle bu rota boyunca yeni bakteriler yayılır. Genellikle, sekiz bakteri oluştuğunda çoğalmayı durdururlar.

Bartonellalar hemotropiktir, yani özellikle kırmızı kan hücrelerine çekilmektedir. Hayatta kalabilmek için çok miktarda heme ihtiyaç duyduklarından onlara ilgi duyuyorlar. Bizim kırmızı kan hücrelerinin sitoplazmamız hemoglobince yüksektir, bunun ana bileşeni heme'dir (hemo-globin). Hemoglobin, oksijeni bağlayan demir içeren bir moleküldür. Her saniyede yaklaşık iki buçuk milyon kırmızı kan hücresi veya eritrosit kemik iliğinde üretilir.

Progenitörlerden (atalardan) üretilen yenilerin oluşumu yaklaşık yedi gün sürer, bu nedenle üretim sabittir. Kırmızı kan hücrelerinin fazlası dalakta saklanır - bartonellaların bu organı sevmesinin başka bir sebebi de budur. Hücrelerin yaklaşık yüzde 25'i, 20 ila 30 trilyon tane olan kırmızı kan hücreleridir. Damar sistemimizin onlar için komple devri yaklaşık 20 saniye alır; vücut tarafından temizlenmeden önce 100 ila 120 gün yaşarlar. Kırmızı kan hücreleri oksijene ihtiyaç duyan hücrelerle temasa girdiğinde, kandaki oksijen hücre zarından kendisine ihtiyaç duyan hücrelere yayılır.

Bartonella bakterileri memelilere enfekte etme konusunda uzmanlaşmış ve ilginç bir şekilde, memeli kırmızı kan hücreleri bir çekirdek içermemesi nedeniyle omurgalı hayvanları arasında benzersizdir. Aynı zamanda kırmızı kan hücrelerimiz mitokondri ya da diğer hücresel organelleri içermez. Bartonella bakterileri böylece gezegendeki herhangi bir hayvan hücresinin en çok hemoglobini içeren kırmızı kan hücrelerine erişebilir. Özünde, onların kan yiyen bakteriler olduklarını ve dünyanın en güçlü kanı oluşturan hayvan türlerinde uzmanlaştıklarını söyleyebilirsiniz.

Bartonellaların, onların belirli memelilere bulaşmasına izin veren spesifik plazmidleri yani DNA iplikçikleri grubu vardır ve her bakteri türü, bir veya sınırlı bir memeli grubunu enfekte etme konusunda uzmanlaşma eğilimi gösterir.

BARTONELLA HEME (HEMOGLOBİN) KULLANIMI

Kırmızı kan hücreleri yaklaşık dört ay yaşıyor. Ömrünün sonuna ulaştıklarında, geri dönüşüm için dalak, karaciğer ve kemik iliğine dağıtılırlar. Bunlar, bahsedildiği gibi, kan damarlarının endotel tabakasını gibi Bartonella bakterilerinin ana konumlarıdır.

Bartonella bakterileri kan dolaşımına salındığında ve kırmızı kan hücrelerini bulaştırdığında, yeni ve eski kırmızı kan hücreleri arasında hiçbir ayırım yapmazlar. Geri dönüşüm için karaciğer, dalak ve kemik iliğine taşınan eski kırmızı kan hücrelerinde çok sayıda bakteri bulunur. Hücrelerin ayrışmasıyla, bakteriler demiri kullanırlar çünkü bu da onların hayatta kalmaları için zaruridir.

Bartonellalar, kendi içinde hemoglobini sentezleyemeyen az sayıdaki bakterilerden biridir ve heme gereksinimleri, diğer iki heme aç bakteri olan Porphyromonas gingivalis'e göre yaklaşık 100 kat daha yüksektir ve Haemophilus influenzae'ye göre 1000 kat daha yüksektir.

Heme, bakteriler için bir demir kaynağıdır ve ayrıca dış hücre zarı ile bağlandığında güçlü bir antioksidan görevi görür. Bartonella bakterileri, hücrelerinin bir kısmını kırmızı kan hücrelerine bağlayan , kan hücrelerini kendileri açan, hücrelerin içine  girmelerine izin veren, moleküllerden heme kırmak için hemoglobin moleküllerini aşındıran ve heme ayıran faktörleri ayıran ihtiyaç duydukları besinleri alabilmeleri için parçalayan özel kısımlara sahiptir.

    

    Her bir insan eritrositinde yaklaşık 270 milyon hemoglobin biyomolekülü bulunur. Hepsinde demir yüksektir. Kırmızı kan hücrelerinde yaklaşık 2,5 gram demir var, vücuttaki toplamın yüzde 65'i var. Bakteriler en iyi kaynağı seçmişlerdir.

Enfekte olmuş kırmızı kan hücrelerindeki bartonella bakterileri, hücrelerin hemoglobin moleküllerinden heme yi  yeterince kullanır, ancak çoğunlukla hücreleri öldürmemek veya anemi üretmemek(çoğu durumda) için yeterli olabilecek miktarda kullanır. Yaşlı kırmızı kan hücrelerindeki bartonella organizmaları, geri dönüştürüldüklerinde, hücreler karaciğer, dalak ve kemik iliğinde parçalandığında heme yi alırlar. Ve endotel hücrelerindeki bartonella organizmaları enfekte olmuş endotel hücrelerinin yüzeyi boyunca yuvarlanan PMN'lere (polymorphonuclear neutrophil) kırmızı kan hücreleri çekerek heme biriktirir.

Aktive edilmiş PMN'ler, enfekte endotel hücrelerinin yüzeyi üzerinde döndüklerinde, kırmızı kan hücrelerindeki hemoglobini methemoglobine oksitlemektedir. Methemoglobin, heme molekülündeki demirin Fe2 + yerine Fe3 + olduğu hemoglobinin değiştirilmiş bir şeklidir. Bartonelloz semptomlarının bazıları aslında bu süreçten kaynaklanmaktadır. Vücutta üretilen methemoglobin miktarı meydana gelen iltihaplanma derecesi ile doğru orantılıdır. Üretilen miktar, aynı zamanda, doğrudan bartonelloz görülen kişilerin semptomlarının şiddeti ve derecesi ile orantılıdır. Normalde kandaki methemoglobin yüzdesi sadece yüzde 1-2'dir. Bartonella enfeksiyonu tarafından üretilen miktarlar gibi daha yüksek miktarlar, endişe, baş ağrısı, efor azalışı, yorgunluk, konfüzyon, baş dönmesi, taşipne, çarpıntı, nöbet ve aritmilere neden olabilir - tüm semptomlar bartonelloz ile ilişkilidir.

Ancak bu bakteri tarafından başlatılan işlem, endotele bağlı bartonellaların ihtiyaç duydukları kadar heme kavuşması içindir. Endotel hücrelerinin yüzeyindeki aktive PMN'ler, endotel hücrelerinin heme oksijenaz ve ferritin üretmesine neden olur. Balla ve ark. (1993, 9289) yorumu, "Endotel heme oksijenazın methemoglobininin hızlı ve dikkat çekici indüksiyonunun, methemoglobinden serbest heme salınması ve daha sonra endotele katılmasını sağlayan hassas bir analiz olarak hizmet ettiğine inanıyoruz". Methemoglobine maruz kalan endotel hücreleri, hücre içine girdikten sonra vakuol ile kaplanmış bartonella organizmaları tarafından hem heme hem de demiri alırlar.

Ek olarak, hücre içinde mevcut olmayan fakat kan dolaşımında ekstraselüler olarak yaşayan bu bartonella bakterileri, daha fazla heme ihtiyacı olan bakteri kolonileri için taşıma mekanizmaları olarak hareket ederek, noktadan noktaya kadar serbest heme'yi süpürmektedir.

LENF NODÜLÜ, DALAK, KARACİĞER VE KEMİK İLİĞİ İLİŞKİSİ

Bartonella bakterileri tipik olarak vücudun dört parçasını işgal eder (vücudun endotelinin herhangi bir bölümünü enfekte edebilirler): lenf nodları, dalak, karaciğer ve kemik iliği.

Bu organların hepsinde tipik olarak granülomlar (dokunun kanserli olmayan iltihabı) oluşur. Özünde, bunlar endotelde oluşturdukları hücresel vakuollerin( hücre içerisindeki boşluklar) büyük formlarıdır. Onları organ invazomları olarak düşünebilirsiniz. Ve vakuollerin yaptığı şeyleri de aynen yapar: granülomlar, vücudun ortadan kaldıramadığı bakterileri veya diğer yabancı maddeleri kaplayan küçük nodüllerdir.

Bartonella'nın neden olduğu granülomlar öncelikle karaciğer, dalak, lenf düğümleri ve kemik iliğinde bulunur-ancak vücudun herhangi bir yerinde oluşabilir ve oluşmuş olabilir. Literatürde, çeşitli adlardan herhangi biri denilebilir: vakuoller, nodüller, lezyonlar veya granülomlar. Karaciğer dokusunda meydana gelenler mikroskobik olma eğilimindedir, ancak bazı durumlarda karaciğer İsviçre peyniri görünümünü alabilir.

Genellikle granülomlar, Bartonella bakterileri, CD4 + T hücreleri (lenfositler), monosit türevi CD11b + hücreleri, epitelyal hücreler ve endotel hücreleri içerir. Bartonellozun normal seyrinde, granülomlar altı saat içinde oluşmaya başlar, enfeksiyondan yaklaşık 12 hafta sonra pik yoğunluğa ulaşan boyut ve sayılarda büyümeye devam eder ve üç ila sekiz ay sonrasına kadar herhangi bir yerden temizlenir.

Karaciğerdeki granülomlar ağırlıklı olarak perivasküler bölgede, yani kan damarlarını çevreleyen alanlarda ve intra-parankimal bölgede, aslında hepatositler arasında ve içinde bulunur. Bartonella bakterilerinin bu şekilde karaciğere çekilmesinin nedenlerinden biri karaciğer hücrelerinin (hepatosit) epitel hücresinin bir şekli olmasıdır. Bu, tüm karaciğerin kendisini potansiyel bir yaşam alanı haline getirir ve o organ boyunca birçok granülom oluşumunu açıklar. Ağır enfeksiyonlarda, çoğunlukla ağır immün yetmezliklerde, granülomlar  genellikle karaciğer sinüslerine bitişik olarak birden fazla kan-dolu kistik bölümde gelişir. Buna genellikle aşırı yüksek serum seviyelerinde VEGF (vascular endothelial growth factor) eşlik eder.

Dalaktaki granülomlar karaciğerdeki granülomlara çok benzer, genelde organın her yerinde bulunan mikroabselerdir. Bazı durumlarda, granülomlar spontan dalak rüptürüne (yırtık) neden olacak kadar şiddetli olabilir.

Genel olarak, her iki organın mikroabseleri erken dönemde monositlerle çevrilidir. Ara lezyonlar, aslında monositleri içerir. Geç lezyonlar az veya hiç içermez. Boşalma apsesi olan irin (cerahat), nerede olursa olsun yaygındır.

Bu tip hepatosplenik tutuluma bazen şiddetli ateş ve genellikle periumbilik(göbek çevresi) ve / veya üst çeyrek bölgede  karın ağrısı eşlik eder. Kilo kaybı, titreme, baş ağrısı ve miyalji de ortaya çıkabilir. Eritrosit sedimantasyon hızı genellikle yüksektir. Karaciğer enzimleri genellikle normaldir. Beyaz kan hücresi ve trombosit sayıları genellikle veya neredeyse normaldir.

Lenf düğümlerinde, bartonella bakterileri öncelikli olarak kan damarlarının endotel dokularında, lenf düğümlerinin sinüslerini astarlayan makrof hücrelerde, nodal germinal merkezlerde, non-nekrotik inflamasyon bölgelerinde ve nekrozu genişleyen ve cerahatleşen alanlarda bulunur. Endotel hücrelerinde normal vakuoller oluşur ve bakterilerle doludur. Bazıları nekrotik dokularda ekstraselüler olarak var olacaktır.

İlginçtir ki, CD34 + hücreleri, T hücrelerinin lenf düğümlerine girmesi için gereklidir ve lenf düğümleri içindeki endotel hücrelerinde yüksek oranda eksprese edilir. Enfekte CD34 + hücreleri bu nedenle daima lenf düğümlerine ve sisteme girer ve bu bölgelerde bakteri yayılımına izin verir.

Bazı bartonella enfeksiyonlarında, özellikle B. henselae'de, lenf nodülleri bir kere enfekte olduğunda, nodüllerin oldukça şiddetli şişmesi görülür. Granülomatöz lenfadenopati sıklıkla süpürasyon ve nekroz ile oluşur. İçeri sızan kısım bakteri, çok sayıda B hücresi, nötrofil ve makrofajdan oluşur. Bu ciddi lenf nodu genişlemesi öncelikle B hücreleri başta olmak üzere lenfositlerin göç ve çoğalmasından kaynaklanmaktadır. Lenf düğümleri, üç ila dört hafta içinde maksimum şişme boyutuna erişir ve birkaç ay sürebilir.

Genelde granülomlar vücudun gidermekte zorluk çektiği bakterileri içine alabilmek için oluşur.Orada bakteriler kenetlenirken bağışıklık sistemi onları ortadan kaldırmaya çalışır.Bartonella enfeksiyonu sırasında lenfte oluşan granülomlar, dendritik hücreler ve makrofajlardan oluşan bir halka duvarı ile çevrilidir.Dendritik hücreler doğal ve adaptif bağışıklık sistemleri arasında haberci hücreler görevi gören benzersiz hücrelerdir.Başka bir deyişle, bakteriyel patojenlere odaklanırlar ve özünde onları çözerler. Daha sonra, adaptif bağışıklık sistemine enfeksiyona nasıl yanıt verileceğini bildiren antijenleri yapmaya başlarlar.

Bu belirli granülom türleri kemik iliğinde de  bulunabilir. Özünde, kemik iliği, karaciğer ve dalaktakilere benzer şekilde pek çok  küçük mikro apseler veya nodüller içerecektir. Bunlar kemiklerin her tarafına yayılabilirler. Bu bölgelerden bazılarında kemiklerde sıklıkla ağrı vardır. Kemik ağrısı, aslında, bartonella enfeksiyonunun başlıca göstergelerinden biridir.

Her ne kadar her vakada mevcut olmasa da, üst vücut ve yüzdeki makülopapüler bir döküntü (maculopapular rash), kemik iliğindeki sıklıkla bartonella granülomlarıyla ilişkilidir. Kemik iliğindeki granülomlar tipik olarak simit şeklinde halka şeklindeki epiteliyoiddir. Fibrinöz dış halkalı, dev hücreler, karıştırılmış nötrofiller ve eozinofiller vebartonella bakterileri içeren merkezi lipid vakuol (yağ damlası) vardır.

* Buraya kadar Bartonella hakkında epey fikir edinmiş olmanız lazım.Çeviri benim için kolay olmadı, çok iddialı da değilim zaten, ama umarım anlaşılır olmuştur. Siz yine de mutlaka orjinalini edinip okuyun. Bundan sonraki kısımda bu bakteriden bitkisel yolla nasıl kurtulabilirizi aktaracağım.

Sevgiler